چکیده
یکى از مهمترین آموزههاى تربیتى مکتب حیاتبخش اسلام، دعا و نیایش است. دعا در انديشه اسلامى، افزون بر اينكه وسيلهی ابراز عشق به خدا بوده، روشى مهم و تأثيرگذار براى تعليم و تربيت و تعالى بخشيدن به روح آدمى در ساحتهاى فردى و اجتماعى است. مجموعهی تعاليم دينى و دانشهای الهی در جهت پرداختن به دو اصل مهم «تعليم» و «تربيت» گام برداشتهاند؛ که دعای عرفه از این امر مستثنی نمیباشد. دعای عرفه امام حسین علیه السلام، از جمله دعاهایی است که سرشار از مضامین و معارف دینی، اعم از اخلاقی و اعتقادی است. از اینرو نوشتار حاضر با عنوان بررسی ابعاد تربیتی دعای عرفه، اصول و مبانی و شیوه تربیت را استخراج نموده و با دستیابی به اموری چون: یادآوری نعمتها، احسان، الگوگیری از داستانسرایی قرآن، اخلاص در عمل، اعتراف به لغزشها را کسب نموده تا گامی در جهت رساندن انسان به سعادت ابدی بردارد. تحقیق پیشرو به روش اخلاقی- تربیتی در سه فصل با عناوین کلیات و مفاهیم و فصل دوم با عنوان مبانی و اصول تربیتی دعای عرفه و فصل سوم با عنوان روش تربیتی دعای عرفه تدوین شده است.
کلید واژهها: دعا، دعای عرفه، اصول تربیت، مبانی تربیت، شیوه تربیت
تدوین ونگارش: آرزو پیروردی زاده، استاد راهنما: سیده عبدی، استاد ناظر: اکرم عشقی، تاریخ دفاع :1396
آخرین نظرات