در نشستی که به مناسبت شهادت امام جعفر صادق (ع) در تاریخ 25/2/1402 با حضور امام جمعه محترم جلفا حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای هادوی زید عزه ، در مدرسه علمیه فاطمیه جلفا برگزار گردید استاد ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت هفتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت - حضرت امام جعفر صادق علیه السلام- بیان داشتند که احادیث بسیاری از این امام بزرگوار نسبت به سایر ائمه، برجای مانده که علت این امر را می توان در فراهم بودن زمینه برای امام صادق علیه السلام دانست که متأسفانه این زمینه برای سایر ائمه فراهم نبود.

وی ادامه داد: به جهت فراهم بودن زمینه در زمان امام صادق(ع) آن حضرت به تربیت شاگردان بسیاری، همت گماشته و از این طریق، تبیین دین پرداختند که ثمره آن گستردگی فقه شیعه و اجتهادات فقهای شیعه است که الان نیز شاهد ثمرات تلاشهای آن امام همام هستیم.

امام جمعه محترم جلفا با اشاره به نامه ای از امام صادق(ع) که در آن دستورالعمل امام (ع) به شیعیان و پیروان آن حضرت وارد شده است و نقش زندگی مومنانه و شیعی را در آنجا به تصویر می کشد، افزود: حضرت بسیار بر ممارست و دقت و عمل کردن به آن تاکید می‌کردند و اصحاب حضرت هم این نامه را در مکانی که در منازل خود به نماز، اختصاص داده بودند می‌گذاشتند و بعد از نماز این نامه را مرور می‌کردند: “وَ أَکْثِرُوا مِنَ التَّهْلِیلِ وَ التَّقْدِیسِ وَ التَّسْبِیحِ وَ الثَّنَاءِ عَلَی اللَّهِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَیْهِ، وَ الرَّغْبَةِ فِیمَا عِنْدَهُ مِنَ الْخَیْرِ الَّذِی لَا یَقْدِرُ قَدْرَهُ، وَ لَا یَبْلُغُ کُنْهَهُ أَحَدٌ، فَاشْغَلُوا أَلْسِنَتَکُمْ بِذَلِکَ عَمَّا نَهَی اللَّهُ عَنْهُ مِنْ أَقَاوِیلِ الْبَاطِلِ الَّتِی تُعْقِبُ أَهْلَهَا خُلُوداً فِی النَّارِ، مَنْ مَاتَ عَلَیْهَا وَ لَمْ یَتُبْ إِلَی اللَّهِ وَ لَمْ یَنْزِعْ عَنْهَا. تهلیل و تقدیس و تسبیح و ستایش خدا بسیار کنید و به درگاهش زاری کنید و به آنچه نزد اوست گرایش یابید از خیری که هیچ کس نمی‏تواند آن را ارزیابی کند و به کنهش رسد. زبان خود را از آنچه خدا بازداشته بر حذر بدارید و سخنان باطل مگویید که گوینده‏اش در آتش، جاودان خواهد بود، و ایشان همان کسانی هستند که بر این گونه سخنان بمیرند و به سوی خدا توبه نکنند و از آن دست نشویند”

حجت الاسلام و المسلمین هادوی در توضیح حدیث شریف افزود: شرط ارتباط متصل با خدا این است که فصلی و مقطعی نباشد بلکه پیوسته بودن و زیاد تسبیح و تکبیر گفتن، از جمله شروط آن است که شایسته است انسان به جای سخنان بی­ثمر، زبان خود را به اوراد و اذکار عادت داده و همواره به تسبیح الهی بپردازد. همچنین رغبت انسان باید به چیزهایی باشد که در آنها رضایت پروردگار نهفته است و ماندگارتر است، نه در مسائل پوچ و بی ارزش و فانی.