قضا به معني ضرورت و حتميت يافتن يك چيز و قدر به اندازه و ويژگي يك شيء اطلاق مي شود و انتخاب و گزينش فاعل از روي تصميم را اختيار مي­گويند كه البته هر كدام از اين سه واژه داراي واژه­هاي مترادف هستند كه در فصل دوم به طور مفصل آمده است. قضا و قدر داراي اقسامي چون علمي و عيني و حتمي و غير حتمي كه هر كدام با تعريف خاص در فصل دوم آمده است. و فصل چهارم اختصاص دارد به قضا و قدر و اختيار از منظر عقل و نقل كه از بين نظريه­هاي مطرح شده بهترين نظريه، نظريه شيعه كه همان أمر بين­الأمرين، يعني حالتي بين جبر و اختيار كه با استفاده از آيات و روايات و دلايل عقلي به اثبات رسيده و آن اينكه اختيار با قضا و قدر الهي منافاتي ندارد و فاعليت انسان در طول فاعليت خداوند قرار دارد و چنين نيست كه كارهايي كه از انسان سر مي زند يا بايد مستند به او باشد كه نتيجه­اش اختيار مطلق مي شود يا به خداوند تعالي كه نتيجه­اش جبـر مي­شود بلكه كارهاي انسان در عين اينكه مستند به اراده و اختيار است در سطح بالاتري مستند به خداي متعال است و فصل پنجم به رابطه قضا و قدر با اختيار اختصاص داده شده كه به سخن كوتاه، بيان كننده عدم منافات قضا و قدر با اختيار انساني است و آيه­هاي مطرح شده دليل صريح به مختاريت انسان است به گونه­اي كه هر كس مسئول اعمال خويش است.

طلبه سطح2 مدرسه علمیه فاطمیه جلفا: فاطمه قلمی